(Voor wie in dat zwarte gat met angst voor/door kanker moet leren leven)
Nietig niets
zo lijkt
Nietig niets
bezwijkt
Je lichaam zoekt
naar zeker weten
Het wil einde
aan die twijfel
aan die stress
Het onbekende
Te onzeker
Het blijft je
zoveel sporen zeggen
Die jij maar niet
weet uit te leggen
De cirkel rond
Ingesloten
door die angst
die steeds weer komt
Maar als daar dan
die uitslag komt
Zwijgt alles stil
Verstomd
Je wilde dit niet weten
Je wilt niet nu al weten
We vragen steeds
We dralen steeds
Die angst zo moe
Het lichaam onbekend
Vol kwalen
We zoeken naar vertaling
Vragend naar een weten
Of het betekent
dat de dood al komt
We vergeten
in dat zoeken naar
In dat verlangen
naar een teken
om het bange los
te mogen laten
Dat we eigenlijk
vooral
graag willen vergeten
We zoeken niet naar zeker weten
Kanker ìs
Het maakt onzeker
Het maakt je bang
Voorgoed
Is het dan
niet stiekem beter
je daarbij neer te leggen?
Want als die boodschap komt
dan blijft ook dat onzeker zeggen:
Je twijfel over dood
wordt twijfel over leven
En als dan toch
-net zo goed onverwacht-
dat einde komt
dan valt het stil
Niets is zoals je dacht
Het spijt me.
-x-
LikeLike
Voor de zekerheid: Het gaat niet over slecht nieuws dat ìk heb gekregen.
LikeLike